با هق هقم به سمت تو یا رب دعا کنم            تا درد تـوبـه‌هـای شـکـسـته دوا کـنم

برگـشته‌ام به سوی تو یا ایها العـزیز            تا کـیـل بی‌پـنـاهی خـود را گـدا کـنم

دنـیـا اذان عـاشـقی‌ام را شنـیده است            بـایـد بـه مـهــربـانی‌تـان اقـتـدا کـنـم

دلـتـنگی‌ام عـزیـز دلـم داده جـرأتـی            تـا بـر لـبـم حـکـایت نـام تو را کـنـم

خواب از سرم پریده، هوایم پریدن است            ای خوش دمی‌که قصد سفر تا شما کنم

این اشک ها که قابل درگاهـتان نبود            بـایـد بـسـاط روضـۀ سـقـا بـپـا کـنـم

افـتـاده دست بر ورق خـیـس کـربلا            باید عـمـود خـیـمـۀ دل را جـدا کـنـم

بی شک گناه دفـتر من پاک می‌شود            وقـتـی لبـاس هـیـأتـی‌ام را صدا کـنم

من روزه‌ام به یـاد لـبـان حـسین بود            این روزه را به روضۀ مکشوفه وا کنم

شاید که بی‌ادب شده این بنده‌ات ولی            با « یاحسین » کـار تو را یا خدا کنم

باران لطف؛ حـق دلم نیست، واقـفـم            این شِکـوه جز کنار تو اما کجا کنم؟

من خسته‌ام از این که خودم بودم و خودم            یک دم مرا ز بـند خـودم‌ها رهـا کنم